Od kiedy sięgam pamięcią w domu moich Rodziców kisi się na zimę kapustę. Kapustę można kisić w beczkach, najlepiej z twardego drzewa, można też w garnkach kamiennych lub w słojach. Tata przynosi z piwnicy dużą dębową beczkę, taką na 100 kg poszatkowanej kapusty, myje ją starannie, wyparza wrzątkiem. Do kiszenia na zimę najlepiej nadają się zimowe odmiany kapusty białej i tylko taką Rodzice kupują od zaprzyjaźnionego rolnika. W wielkiej kuchni szykuje się szatkowanie. Z siostrami czyścimy stosy białych główek, kroimy na połówki, wycinamy głąby, obieramy i kroimy cebule. Mama czyści  marchewki i ściera je na jarzynowej tarce,  wybiera jabłka, miesza sól z przyprawami i sprawdza, czy starannie usuwamy głąby. Szatkownica zostaje umieszczona nad sporą, metalową wanienką, która jest przechowywana w piwnicy tylko na tę okazję. Do pracy przystępują mężczyźni : na zmianę szatkują białe główki, zmieniając się, bo to jednak ciężka praca.
Gdy wanienka jest już w 3/4 zapełniona zaczyna się mieszanie z przyprawami, marchewką i cebulą pokrojoną w piórka. Następnie przekłada się kapustę do beczki i starannie ubija drewnianym ubijakiem, z którego moi synkowie (a wcześniej siostrzeńcy) czasami robili maczugę. Nadmiar soku zostaje odlany.

Jabłka obrać i usunąć gniazda nasienne, razem ze śliwkami wrzucić do dużej brytfanny, wstawić do mocno nagrzanego pieca i ogrzewać na małym ogniu 5-6 godzin mieszając czasem, odstawić. Następnego dnia ponownie wstawić do pieca i ogrzewać 5-6 godzin. Po tym czasie dodać cukier, wymieszać, ogrzewać jeszcze przez ok. 1-1,5 godz często mieszając, bo łatwo się przypala. Gorące nakładać do słoików.